17 Şubat 2009 Salı

Henüz yaşıyorken sevmek...

Yaşamak hep konuştuğumuz, anlattığımız ama nasıl olursa olsun hep eksik hep yarım. Ertelemiyor muyuz hep sevgileri, hep iyiliği, hep güzellikleri...

Henüz yaşıyorken sevmek var...
Ve geçip giden ömrün sonrasındaki pişmanlık...
Sevmek, yaşamaktan daha kolay oysa ve yaşamak için gerekli
Yaşamayı sevmek de önemli
Ama nasıl oluyor da başaramıyor bunu insanlar ve hayıflanıyorlar
Keşkelerle bitiyor ömrün geri kalan kısmı da

Henüz yaşıyorken
Hala yaşıyorken ne bekliyoruz ki sevmek için
Sevmek bir ayıp bir suç olmuş
Kelimelerden, bakışlardan, davranışlardan korkar olmuşuz
Sevgisiz yaşayıp, sevgisiz ölücez belli ki

Ve ben kalkıp da buna bir son mu verebileceğim
Hayır hiç sanmıyorum
Kimse beni dinlemeyecek
Ve ben de o kervanda yer alacağım...Keşkelerimi duyar gibiyimm

Hiç yorum yok:

Yazılarım