Karakör/ Hala Çocuğum Ben

Bir vapurun kara dumanından aklıma geldi kara
Bir temmuz günü kör oldum çıktım karaya
Hala çocuktum o gün, yeni bir kördüm
Bir gülümseme gördüm fır fır döndüm
Yamuk mu yamuktu ağzı burnu her yanı

Ayak Sesleri

Kendi ayaklarıyla gelecek beklediğim ayaklar bir gün
O sesi tasavvur edebilmek zor fakat gelecek biliyorum
Ve seslencek arkamdan, hayalini kurduğum ses
Bir el dokunacak omzuma. belki elimi tutacak o eller
Aydınlık bir yüz görüyorum, ışıl ışıl gözler
Hayal değil, hayal olamaz

Gülümsemesi ayrı bir düğün
Piste çıkıp oynayasım var
Dans edebilsek birlikte, yüreğini ta içimde görsem
Sonunda alkışlansak, bütün gece düşünsem


Fotoğraflarımıza hayal kursam
Fotoğraflarımıza ağlasam bile
Gelse o gün, o ayaklar
O eller, hep hayalini kurduğum
Bitse bu yalnızlık bu batakık içinde
Bitse, sarmaşıklarda kaldığım günler

Ellerinin heyecanını duysam
Daha ne isterim
Ben bir aşığım, bir bahtiyarım

Yalnız Değiliz, Yalnız Değilsiniz

Kimse yalnız değildir bu hayatta. Herkesin bir ruh eşi vardır. Amma ruh eşini bulabilen pek azdır. Ruh eşini bulamamış olman ruh eşinin olmadığı anlamına gelmediği gibi, ruh eşini bulamayacağın anlamına da gelmez. Belki de sen hiç aramamışsındır. O da bir yerlerde yalnızdır ve senin gelmeni bekliyordur. Gitmezsen, gelmezse bulaşamayacaksınızdır. Ama bir yerlerde olduğunu bilirsin ve hiçbir zaman yalnız değilsindir, diğer ruh eşini arayanların da yalnız olmadığı gibi

Fotoğraf

Burada bir fotoğraf mı yoktu
Yoksa o fotoğrafta ben mi yoktum
Değerlendim fotoğraflarımla orantısı doğru
Değersizdim hiç fotoğrafım yoktu
Kendimden başka yerlerde
Fotoğraf hep vardı makinen de vardı
Ama ben olamadım hiç seninle aynı fotoğrafta

Bir gün bütün bu düzen yok olacak ve bizler kurulu düzenimizi yeniden kurmaya çabalayacağız belki de farkında olmadan kaybettiğimiz ateşi ve yazıyı yeniden bulacağız. Ama sonunda bizi kurtaracak bir Atatürk olmayacak...