...

niye bu kadar
ne zaman onlar kadar
nerede o kadar
kiminle nereye kadar

isimsiz

yalnızlığa mahkumum ben
müebbet hapisteyim
insanlar gördüm beni görmeyen
çok rüzgarlar esti burda
yüzümü tırmalayan da oldu
saçlarımı savuran da
zamana bıraktım akıp gidiyorum
kendime kaldım sadece
ve kendimle kaldım saatlerce
hücreler gördüm kirli soğuk
insanlar gördüm kör,sağır
yalnız insanlar
benden farklı olmayan
gençtim ben çok eskiden
aşıktım
mutluydum
ve şimdi gözyaşlarım kandan
başımda kavak yelleri
bir gül gibiyim solmuş ama
hala kırılgan
eski günleri anımsatan....

koşarak kaçış

hep kaçarak kendimden
sığınarak bir yerlere
bir erkeğin sevgisine muhtaç şekilde
yaşamayı sürdürdüm
aslında öyle bir sevgi de yoktu ortada
hayali sevgi
hayali sevgili
hayali mutluluk