adsız

bir hayal olmalıydı hayatımız
üzüntüler bu kadar uzun sürmezdi
denizden bir damla su alıp denizi bitiremezdik
güneşi çalamazdık gökten
avuçlarımıza konan bir lokma ekmek gibi açtık
kardeşliğe
kapılar kapanırdı ardına kadar
arkamızdan
konuşurduk ama duyulmazdık
bir zavallılar hep yalnızdık
soru sorulmayan biz
cevap veren biz
susamayan biz
aç biz
hasret dolu yüreğimize sakladık sevdamızı
kapattık kapılarımızı aç kaldık
susuz kaldık
sustuk