sonda

o kadar sondayım ki artık
dönüşüm de yok bitişim de
kara oturmuş gemi gibi
bitkisel hayattaki bir insan gibi
kurutulmuş çiçek gibi
nereye varacağım ?
bu yolun sonu uçurum olmamalı
seçimimi kendim yapmalı
mutluluğumu tırnaklarımla kazarak
bulmalıyım
muhtaç olmadan
ağlamadan
mutlu olmalıyım
ve o sonda hep üç elma düşmeli gökten